Dag 4: Monterrico

Goh, blijkbaar hebben de hanen hier in Panajachel ook een soort van jetlag, maar dan wel permanent geloof ik. Bijna elk uur vannacht was er wel eentje die dacht dat hij zich moest melden omdat de ochtendgloren aanbrak. Ach, charme zullen we maar zeggen.

Vandaag vertrekken we naar Monterrico, een stadje aan de Stille Oceaan dat bekend staat om zwarte vulkanische zandstranden en de grote zeeschildpadden die hier op het strand hun eieren leggen. Helaas is het momenteel geen broedseizoen (dat loopt tot november), maar wie zegt er nou nee tegen een tropisch strand! En een zwart zandstrand heb ik ook nog nooit gezien.

Zo, we hebben er even voor moeten rijden en lijden (geen airco in de bus), maar we zijn aangekomen in Monterrico. De mensen hier zijn trouwens heel lief! Telkens als we met de bus door een dorpje kwamen werd er naar ons gezwaaid. Het dagelijks leven hier is vooral op straat, waar vele mensen kraampjes hebben gemaakt, of zelfs vanuit hun garage spulletjes verkopen. Hele families (de vrouwen dan) staan samen tortilla's te maken aan de weg om deze voor een habbekrats te verkopen. Het lijkt wel of heel veel kinderen hier niet naar school gaan omdat ze moeten werken. Veel huizen zijn niet meer dan een paar stenen muurtjes met een dak van golfplaten. De vele zwerfhonden lopen overal tussen-, achter- en onderdoor. Dan realiseer je je toch wel dat wij het maar goed hebben in Nederland met onze dakpannen, kacheltjes en dierenasiels.

De bus kon niet over het smalle weggetje, dus we moesten het laatste stukje naar het hotel lopen. Het was zo'n zandweggetje in de middel of nowhere en ik zag het helemaal niet zo zitten. Omdat ik nogal nodig naar de WC moest, heb ik er flink de pas in gezet. In mijn achterhoofd klonk het deuntje van 'The good, the bad and the ugly', zo afgelegen leek het. Maar aan het einde van het weggetje vond ik me toch een paradijsje! Ik lig nu lekker aan het zwembad met een cocktailtje te genieten. Toen we aankwamen leek het resort uitgestorven, maar toen we gingen zwemmen waren er nog twee andere mensen, een vrouw met haar dochter. En je raadt nooit waar die vrouw vandaan kwam....Nederland dus! Bewijst maar weer dat die Hollanders overal zitten! Er was nog een optionele excursie gepland naar een mangrove, maar van de 18 mensen in de groep, zijn er 18 hier gebleven om te zwemmen en te relaxen, daar waren we allemaal toch wel heel erg aan toe. Ik ga snel weer genieten van mijn cocktailtje.

Morgenochtend vertrekken we naar Copán in Honduras, waar de Maya ruïnes zich bevinden. Dan is het dag Guatemala, tot de volgende keer!