Dag 14: van Granada naar Isla Ometepe

Ik wilde eigenlijk beginne met 'na snel ontbeten te hebben', maar dat kennen ze hier niet echt. Om 07:30 zaten wij klaar in de startblokken om aan te vallen, maar pas dik 40 minuten later konden we pas afrekenen. De bus zou om 08:30 vertrekken, maar dat hebben we niet helemaal gehaald.

Na een korte busrit, stonden we op de kade te wachten op de Ferry naar Isla Ometepe. Het eiland bestaat uit twee vulkanen en wat land ertussen ik heb me laten vertellen dat 'Ome' staat voor twee en 'tepe' voor vulkanen. De overtocht, die een uur duurde, was nogal wild en ondanks dat ik een primatour naar binnen had gewerkt, werd ik nogal misselijk. Ik ben toen even op het dek gaan staan om zo vooruit te kunnen kijken en de horizon beter te kunnen zien. Naast mij stond Alvaro, een man die op Isla Ometepe woont. In het begin had ik een fijn gesprek met hem over Nicaragua en de bezienswaardigheden op Isla Ometepe, maar op een gegeven moment heb ik toch maar even gezegd dat mijn man in Nederland op me aan het wachten was. Ik had toch bijna een nieuwe vriend!

Toen we aan kwamen, stonden er shuttle busjes op ons te wachten om ons naar het hotel te brengen. De koffers werden op het dak geplempt en wij achterin het busje. De koffers gingen niet vast en dat vond ik al raar, maar ik dacht dat de mannen dit wel vaker deden dus ik zocht er niet zoveel achter. Een beetje vertrouwen in de mensheid kan geen kwaad, toch? Nou, in dit geval blijkbaar wel, want ongeveer halverwege de reis zag ik mijn koffer langs vliegen. Daar lag 'ie dan in de berm. De chauffeur zat een beetje schaapachtig te lachen en wilde in eerste instantie niet stoppen. Het busje achter ons (met de rest van de groep) stopte en mijn koffer werd daar op het dak gehesen. Ik kon hens zelf nog niet inspecteren dus ik zat een stuk minder prettig na dit voorval. De mannen hadden wel ineens bedacht dat het een goed idee was om de bagage vast te binden. Achteraf gezien valt de schade aan mijn koffer mee. Ik kan hem de komende paar dagen nog wel gebruiken, maar als ik terug kom moet ik wel een nieuwe kopen. Jammer, want deze was net nieuw.

Na van mijn boosheid te zijn bijgekomen, ben ik met Mariska, Anna en Marian naar 'Ojo de agua' gelopen. 'Ojo de agua' is een natuurlijke waterbron waar je lekker kan zwemmen in water dat overal goed voor is. Het water was heerlijk en voelde alsof je in een bad met watten aan het zwemmen was. Mariska had in haar boek gelezen dat de 'Coco loco' (een cocktail) daar een echte aanrader was. Na een frisse duik van de 'Tarzan', een touw met handvat eraan om lekker vanuit een boom in het water te slingeren, kwam Mariska terug met drie grote kokosnoten gevuld met kokos, ananassap en rum. Heeerlijk! Dat was nou echt het vakantiegevoel!

Ik lig nu lekker in mijn cabana, vlak aan het water, te luisteren naar de ruis van het water en de harde wind. Ooooh, wat zal ik vannacht slapen! Morgen nog een dagje Ometepe en dan gaan we alweer richting Costa Rica. Maar eerst ga ik morgen de hangmat voor mijn deur eens even testen. Ik ga me daar mooi installeren met een boek om even heerlijk uit te rusten van deze schitterende reis.

Mijn locatie klopt niet helemaal, maar de site herkende het plaatsje waar ik zit niet. Santo Domingo is denk ik iets te klein.