Dag 15: Isla Ometepe

Vanochtend perfect begonnen met even van de zon genieten in mij hangmat voordat we vroeg op pad gingen. We hebben met z'n vieren een busje met chauffeur gehuurd om het eiland te ontdekken. We begonnen in het dichtstbijzijnde dorpje, Altagracia, wat bekend staat om de Kathedraal en de petrogliefen die hier gevonden zijn. Wat zijn petrogliefen vraag je je nu natuurlijk af. Nou, dat wisten wij eigenlijk ook niet. Na een bezoekje aan een vervallen Kathedraal, waar de beeldentuin mooier was dan de kerk zelf, vroegen we de locals waar de petrogliefen waren. Ze keken ons aan alsof ze het in Keulen hoorden donderen en haalden hoofdschuddend hun schouders op. Toen zijn we maar teruggelopen naar het busje, waar de chauffeur ons vertelde dat wij de petrogliefen al uitgebreid hadden staan fotograferen. Wat bleek, petrogliefen zijn beelden en andere objecten die men heeft opgegraven op het eiland. We voelden ons toen wel een beetje dom. Ik hoorde ook echt Máxima's stem even in mijn hoofd: 'Zij is een beetje dom'.

We wisten niet hoe snel we weg moesten en gingen op pad naar 'Punto de vista', letterlijk 'uitkijkpunt', het meest zuidwestelijke puntje van Isla Ometepe. Daar hebben we even naar het uitzicht staan kijken en lekker een bakje koffie gedronken in de zon.

Hierna kwam het hoogtepunt van de dag, een bezoekje aan het archeologisch museum. We schrokken even van de entreeprijs, want die was nogal aan de hoge kant, maar met mijn beste Spaans kreeg ik wel geregeld dat er een gids mee ging. Hij sprak enkel Spaans, dus ik heb getolkt voor de overige leden van de groep. De gids was een jonge jongen die vol enthousiasme vertelde over de opgegraven urnen, potten, bekers, wapens en speeltjes die tentoongesteld stonden. Zonder hem was dit museum niet half zo leuk geweest. Het is fascineren om te zien hoe ver ze vroeger (van ongeveer 500 voor Chr. tot 1550 na Chr.) al waren. We begonnen bij een kamer vol urnen. De urnen in de vorm van een boot waren bedoeld voor de vrouwen, die volgens het inheemse geloof na hun dood nog een lange reis moesten afleggen. De kinderen kregen urnen in de vorm van een schoen. Deze vorm moest de baarmoeder voorstellen, omdat de kinderen volgens het geloof weer terug zouden komen op dezelfde manier zoals ze de eerste keer ter wereld zijn gekomen. Veel urnen hadden ook een afbeelding van een slang op de voorkant, die symbool stond voor de navelstreng.

Isla Ometepe was met haar twee vulkanen vroeger een zeer mystieke plek. Vele stammen kwamen over land en daarna met bamboe kano's naar het eiland om rituelen uit te voeren en (menselijke) offers te brengen. Twee stammen woonden op het eiland, dus er werd onderling veel gevochten. Het was zelfs zo dat als twee mensen uit de verschillende stammen onenigheid hadden, dit werd uitgevochten. Dit was niet altijd een gevecht tot de dood. De verliezer verloor echter al zijn tanden, want dat waren de trofeeën voor de winnaar. Dus als je het gevecht verloor, maar overleefde stierf je later alsnog omdat je niet meer kon eten. De winnaar reeg de tanden aan een touw en droeg dit als ketting. Er zijn menig sets tanden opgegraven en die liggen allemaal in het museum.

In de tweede kamer stonden allerlei potten en andere aardewerk artikelen uit verschillende periodes. Je kon heel goed zien hoe het vakmanschap zich ontwikkelde en hoe de kleuren en decoraties steeds ingewikkelder en uitgebreider werden naar mate de tijd vorderde. Ook stonden er destileerpotten, waar vroeger alcohol mee werd gemaakt. Als kerkje op de taart kregen we aan het einde van de tour twee shotjes, beiden gemaakt van maïs. Het eerste shotje was erg heftig en tequila-achtig. Ik geloof niet dat ik ooit zo'n sterk alcoholisch drankje heb gehad. Om de haren op onze borst weer weg te spoelen, kregen we een tweede shotje. Dit drankje leek meer op een zoete witte wijn en was gelukkig een stuk minder alcoholisch.

Wat mij achteraf het meest is bijgebleven is dat er ook goud is opgegraven. De inheemse bevolking hier had nog niet de techniek om metaal te bewerken, dus het goud was geïmporteerd uit Colombia. Dat ze voor Christus al zo'n soort handel dreven, heeft mij wel verrast.

Na een bezoekje aan het museum, zijn we naar een klein natuurreservaatje gegaan waar we een wandeling hebben gemaakt en in de vlindertuin zijn geweest. De vlinders hier zijn prachtig en erg groot. Wist je dat een rups ongeveer een maand in zijn cocon zit voordat deze zich opent en de rups een vlinder is geworden? Ik niet. Dit feitje maakt het wel extra zonde dat vlinders maar zo'n 14 dagen leven.

Na de wandeling heeft de bus ons weer afgezet bij het hotel, waar ik een paar baantjes heb getrokken in het zwembad voordat ik de rest van de namiddag heb doorgebracht in mijn hangmat met een boek.

Isla Ometepe, je was geweldig. Ik had zou een paar dagen langer kunnen blijven!