Dag 19: van Sámara naar San José

Toen ik vanochtend om 07:00 buiten stond was het al best heet in Sámara. Na een lekker ontbijt (pannenkoeken met stroop en fruit) stapten we in de bus voor het laatste stukje van de reis. Op naar de hoofdstad van Costa Rica.

San José is niet echt een mooie stad. Ook kan je er niet gezellig winkelen en komt alles een beetje chaotisch over. We hadden maar kort de tijd om even door de stad te lopen, maar het was niet veel. Misschien ben ik deze reis wel teveel verwend met juweeltjes van steden en pareltjes aan het einde van door toeristen bijna nog niet begane wegen. Ook denk ik dat San José sowieso al benadeeld werd omdat ik moe ben. Ik had nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar ik ben wel klaar om naar huis te komen.

Wat wel fijn was, was de temperatuur. San José ligt een stuk hoger, in de bergen, dus de koelere lucht heeft ons al een klein beetje voorbereid op Nederland. Het is hier namelijk 'maar' 23 graden, zo'n 10 graden koeler dan in Sámara.

Aangezien we morgen terugvliegen naar Nederland (en er overmorgen aankomen), is het tijd om Costa Rica even te evalueren. Ten eerste moet ik zeggen dat ik er eigenlijk te kort ben geweest om een goed oordeel te vellen, maar ik kan natuurlijk wel vertellen wat ik wel heb gezien en wat me is opgevallen.

Eigenlijk al vanaf het moment dat we de grens over gingen, merkte ik al meteen dat Costa Rica heel anders is dan Nicaragua. De steden waar we langs zijn gekomen zouden zo steden in Amerika kunnen zijn. Grote supermarkten, op elke hoek een fastfood restaurant en alles in bulk. 3 liter flessen frisdrank worden hier ook gewoon in sixpacks verkocht. Wat ik ook meteen merkte is dat de mensen hier langer en dikker zijn, tekenen van welvaart blijkbaar. Of dat nou zo'n goed teken is laat ik je mooi zelf even bedenken.

Het grootste verschil tussen de landen die ik de afgelopen drie weken heb bezocht en Costa Rica, is dat er hier een functionerend belastingsysteem is. Dat is ook wel te merken want de prijzen liggen hier een stuk hoger. Je ziet meteen wat voor een effect dit heeft op het land en de mensen. Er zijn een stuk minder 'hutjes', kinderen zitten gewoon op school, mensen zijn verzekerd en er zijn gewoon winkels. In de andere landen vonden we vooral kleine winkeltjes waar allerlei soorten eten en drinken werden verkocht en natuurlijk souvenirwinkels, maar hier in Costa Rica zie je ook echt de kledingwinkels, schoenenwinkels, electronica zaken etc. Het jammere is dat er hier ook niet echt onderhandeld kan worden. Ik had net wat goedwerkende trucs geleerd van mijn avontuur op Chichicastenango in Guatemala. Ach, misschien zal dat nuttig zijn voor een volgende reis.

Amerikanen en Canadezen komen hier ook graag. Logisch natuurlijk omdat Costa Rica wel een Amerikaanse kloon lijkt. Costa Rica is voor de Noord-Amerikanen wat Spanje is voor Nederlanders. We gaan er graag op vakantie en de lucky few hebben er hun eigen huis om te overwinteren of zelfs permanent te blijven. Niet verbazingwekkend dus dat de Ticos (lees: tiekoos. Koosnaampje voor Costa Ricanen), ook vaak goed Engels spreken.

Sinds de jaren '50 bekommerd de regering van Costa Rica zich om de natuur. Op dat moment realiseerde men dat de natuur hier erg speciaal is en gekoesterd moet worden. Dat heeft zich vertaald in een 30-tal Nationale Parken, de een nog prachtiger dan de ander. Vele dieren, bloemen, planten en speciale gebieden zoals regenwouden, bossen en vulkanen zijn nu nog intact omdat de regering op tijd in zag dat dit belangrijk is voor het land. Costa Rica staat bekend als 'dierentuin zonder kooien', maar helaas heb ik daar vrij weinig van kunnen zien. Leguanen, apen en ara's heb ik wel gezien, gewoon buiten op straat of in de bomen. Dus ik kan me wel indenken wat er precies wordt bedoeld met die uitspraa

Als je een Tico vraagt hoe het met hem of haar gaat, zal het antwoord vaak zijn 'pura vida'. Dit is een uitspraak die zoiets betekend als Hakuna Matata. Ik vind het geweldig! Maar ja, als het het hele jaar door mooi weer is en je kan genieten van prachtige natuur en/of een niet al te overbevolkt strand op steenworp afstand van je huis, dan is dat natuurlijk ook 'pura vida'.

Ik ga proberen om die gedachte mee naar huis te nemen en er wat meer naar te leven. Wij hebben het zo slecht nog niet in ons kikkerlandje en je moet gewoon genieten van elke dag die je hebt.

Morgen begint de marathon richting Nederland om 07:30, dan vliegen we van San José naar Houston. Morgen zal ik ook mijn laatste bericht schrijven, waarin ik terug kijk op de reis. Hasta mañana!