Dag 2

Tokyo Mastery - dag 2

Na mijn verhaal van gisteren zijn we sushi gaan eten. En niet zomaar net zoals bij de Sumo of Shabu Shabu, maar ECHT sushi. Zogenaamd Kaitensushi (lopende band sushi). Je gaat aan een tafel zitten en aan de lopende band komen er bordjes me allerlei verschillende sushi langs. Op een lopende band erboven komen de bestellingen aan die je via de tablet hebt gedaan. Erg leuk en vooral erg lekker!

Na de sushi zijn we naar Shibuya gegaan. Shibuya is een jonge, hippe wijk in Tokyo. Thuisbasis van Hachi (de hond die iedereen hopelijk wel kent) en de wereldberoemde Shibuya Crossing. Er steken hier dagelijks duizenden mensen over en het leek een grote (georganiseerde) chaos. Je kan veel van ze zeggen, maar Japanners zijn heel georganiseerd. Ze wachten netjes in de rij om de trein in te stappen, staan allemaal netjes links op de roltrap, schieten niet voor en zijn erg beleefd. Dat is ook de reden dat het oversteken bij de Shibuya Crossing nog zo redelijk gaat, in Nederland zouden er denk ik binnen no time doden vallen. Natuurlijk ben ik op de foto geweest met he standbeeld van Hachi en daarna zijn we een kroegje ingegaan.

De volgende dag hebben we het ‘s ochtends rustig aan gedaan. In de middag hadden we onze les gepland. Omdat de ontmoetingsplek vlakbij een tempel was, zijn we daar naartoe gegaan. Het is heel bizar om mee te maken. Je komt het drukke metrostation uit, loopt door de drukke straten van de stad en als je dan ineens rechts afslaat sta je in een park waar de zen vanaf straalt. Je staat ineens midden in de natuur en na een stukje lopen doemt er ineens een tempel op. Om naar binnen te gaan, moet je jezelf eerst reinigen. Met een houten lepel schep je speciaal gezuiverd water en maak je eerst je linker en dan je rechterhand schoon. Daarna haal je water uit de bron bovenop en spoel je je mond. Als laatste spoel je de houten lepel af en kun je gereinigd de tempel in. Ik vond het zo leuk en mooi om te doen dat ik het uiteindelijk wel 3 keer heb gedaan, dus ik ben voorlopig rein! In de tempel zelf kun je een wens achterlaten voor jezelf of voor geliefden, die je in een envelopje doet (met geld natuurlijk) en dan in een bak doet. Deze bak wordt dan ‘s avonds meegenomen tijdens de speciale ceremonie. In het hoofdgebouw kun je bidden, en ook daar zit weer een mooi ritueel omheen. Je staat eerst in de rij tot het je beurt is en dan gooi je geld in een grote bak. Je buigt twee keer om respect te tonen voor de goden en dan klap je twee keer, dit is om de goden wakker te maken en om aandacht te vragen. Dan heb je even je momentje en kan je je vraag, wens of gebed in gedachten uitspreken. Als je klaar bent, buig je om te bedanken en loop je weer weg.

Na het bezoekje aan de tempel, was het tijd voor de les. We werden meegenomen naar....de tempel waar we net vandaan kwamen! Haha, ik ben blijkbaar niet de enige
persoon die dacht: hé, dat is handig. Dus toen hebben we alles nog een keer gedaan, maar toen met de hele groep. Daarna zijn we de wijk Harajyuku ingegaan, waar we een challenge kregen. In deze drukke wijk moesten we vier verschillende supermarkten zoeken, daar een foto van maken en binnen een uur weer terug zijn. In groepjes van 4 of 5 gingen we op pad. Wij hadden meteen beet, de eerste twee meisjes die wij om de richting vroegen waren zo enthousiast dat ze met ons zij meegelopen naar de volgende supermarkt. Uiteindelijk was de missie geslaagd en hadden we er ook weer wat Facebook vrienden bij. Veel Japanners willen graag Engels leren, dus ze wilden ons maar al te graag helpen met Japans.

Na even te hebben opgefrist ben ik met Mimi wat gaan eten. We kwamen bij een restaurantje dat ‘300 yen kitchen’ heette. 300 yen is zo’n 3 euro. Alle gerechten daar kostten rond dat bedrag. We hadden alleen geen idee wat we bestelden, maar het was me toch lekker en vers! Wat kan een mens blij worden van lekker eten! Sporten doe ik wel weer als ik terug ben ;). Na het eten hebben we ons bij de groep gevoegd en zijn we naar Round 1 gegaan, een beroemde gamehal in de wijk Ikebukuro. Ik werd helemaal blij toen ik de Dance Dance Revolution machines zag en heb samen met Mimi wat leveltjes gespeeld. Daarna gingen we lekker ouderwets aan de karaoke met zijn allen. Gelukkig heb ik niet gezongen, dus na dag 2 heb ik nog steeds vrienden.