Dag 8: Suchitoto

Vanaf het moment dat we de grens over gingen, zag ik al dat El Salvador anders was. Ten eerste kreeg ik geen stempel, jammer! De wegen zijn hier veel beter en er waren zelfs rotondes met standbeelden in het midden en goed onderhouden perkjes aan de kant van de weg. De huizen zijn hier ook van steen en, ondanks dat er verschillende soorten huizen staan (groot en klein), zie je bijna geen hutjes. Ook de bewegwijzering is stukken beter hier. Je kan meteen de Amerikaanse invloed hier zien. Grote, brede wegen en op elke hoek wel een McDonald's of Subway of iets dergelijks.

Mijn hotelkamer is bijna belachelijk luxe. Er is een benedenkamer met een zithoek en een bureau, een badkamer balzaal en met de trap naar boven een slaapkamer met twee enorme bedden. Aangezien ik boven de bar slaap (waar ik totaal niks van heb gehoord) heb ik ook WiFi in mijn kamer. Extra luxe dus.

Vanochtend ben ik rustig opgestaan. Daarna volgde de stadswandeling met gids. Een geschiedenislesje van El Salvador. Mariska heeft een boek meegenomen dat geschreven is door een Nederlandse journalist die in Centraal Amerika heeft gereisd en daarover verteld. Uit het boek heb ik wel begrepen dat de rustige, veilige en relaxte sfeer hier niet aan is komen waaien. De laatste burgeroorlog eindigde pas in 1992. Een land in de kinderschoenen dus.

René kwam ons ophalen en we mochten weer gezellig met z'n allen achterin de pick-up staan. Dit keer heb ik gefilmd om een indruk te geven van het dagelijks leven hier, ik zal een filmpje uploaden. We werden eerst meegenomen naar een plekje buiten het dorpje dat 'Los tercos' heet. Een terco is een oude maat, die gelijk staat aan het aantal takken dat je met twee armen kon dragen. Het heet zo omdat de basalt stenen hier zo zijn gevormd dat het net een bos takken lijkt. Hier werd ons verteld over een lokale legende. Zoals jullie misschien al weten, kwam Columbus in 1492 aan in Amerika. Vanaf toen kwamen de Spanjaarden naar Centraal Amerika op zoek naar goud. In El Salvador was geen goud te bekennen want de toenmalige inwoners wisten nog niet hoe ze metaal moesten bewerken. Wel stikte het hier van de indigo en om maar niet met lege handen naar huis te gaan, roofden de Spanjaarden alle indigo uit de omliggende dorpjes en verzamelden ze dat op deze plek. Omdat de inheemse bevolking niet over zich heen liet lopen, hebben ze een sjamaan gestuurd die 's nachts stiekem naar 'los tercos' ging en daar een toverspreuk heeft uitgesproken. Hij heeft alle indigo die er lag veranderd in stenen zodat de Spanjaarden dit niet meer mee konden nemen naar Spanje. Dat is ook de reden waarom de stenen hier nu nog liggen. Wij weten natuurlijk wel beter, maar toch een leuk verhaal om te delen.

Na dit uitstapje naar de natuur zijn we weer het dorpje in gereden en hebben we twee dames bezocht. De eerste maakt allerlei dingen met indigo. Haar winkeltje deed me een beetje denken aan flower power tijden, vooral door de t-shirts, jurken en topjes die zij met de hand kleurt. Daarna gingen we op bezoek bij een dame van 96 die nog elke dag, de hele dag sigaren draait. Vroeger was dat booming business en DE manier om vrouwen in het dorp aan het werk te houden. Met een grote glimlach op haar gezicht liet ze ons zien hoe zij haar werk doet.

De laatste halte was een parkje in het dorp. Hier staat een standbeeld van René's grote held Alejandro Cotto. Deze man, een cineast, heeft eigenhandig Suchitoto gered van een doodseskader. Het leger had alle omliggende dorpen al platgebrand om zo de communisten uit te roeien. Een vriend van Alejandro zat in het leger en belde hem om hem te waarschuwen dat Suchitoto de volgende op het lijstje was. Hoe kan 1 man een bombardement stoppen ?!? hoor ik je denken. Nou, heel simpel. Hij belde het Nationaal Symfonieorkest en regelde een optreden op zijn feestje op die dag. Toen hij dat voor elkaar had, belde hij de Ambassadeurs van Duitsland, Italië en Amerika en nodigde hen uit op zijn feestje, alledrie gaven ze aan graag te komen. Toen het eenmaal bekend werd, kwamen er meer diplomaten op af en om een Internationale crisis te voorkomen, werd het bombardement afgelast.

Na een frisse duik in het zwembad, zijn we aan het eind van de middag naar het meer, Lago Suchitlan, geweest. We hebben op een bootje rondgevaren om vogels te spotten en zijn daarna aan de overkant aan land gegaan om de zonsondergang te bekijken onder het genot van een drankje.

Morgen vertrekken we alweer vroeg en rijden we naar Somoto in Nicaragua. Dus, morgen alweer een terugblik op het land voordat ik het ga verlaten. De afgelopen twee landen gingen heel snel, dit komt omdat het kleine landen zijn waar niet heel erg veel te zien is. Al verschil ik daar denk ik toch wel van mening met de reisorganisatie. Gelukkig ben ik wat langer in Nicaragua!