Dag 9: reisdag van El Salvador naar Nicaragua

Vandaag weer een lange reisdag, ruim de tijd om even terug te blikken op een bliksembezoekje aan El Salvador.

Vroeger was El Salvador erg rijk omdat de Maya's hadden ontdekt hoe ze indigo moesten verwerken. Aangezien Europa de kleur blauw toen nog niet kende, was dit bijna net zoveel waard als goud. Blauw was toen dus vooral voor de elite en daar komt ook de term 'Royal Blue' vandaan.

In de jaren '80 en '90 was El Salvador nog verwikkeld in een burgeroorlog. De regering (gesteund door Ronald Reagan) wilde de 'communistische terroristen', of zoals wij ze kennen 'de guerillastrijders', uitroeien. De guerillastrijders werden gesteund door Rusland. Stom eigenlijk, want als je een El Salvadoraan nu vraagt of ze nog wroeging voelen, halen ze hun schouders op en zeggen ze 'ach, wij waren ook maar pionnen de de koude oorlog tussen de V.S. en Rusland'.

Om de guerrilla uit te roeien, heeft de regering het leger opgedragen om iedereen af te maken. Het was niet duidelijk wie nou wel of geen guerrilla was, dus hele dorpen werden weggevaagd. Mannen werden neergeschoten of onthoofd, vrouwen en meisjes werden verkracht en kinderen werd de keel door gesneden.

Generaal Monterrossa was een beruchte generaal die, naast het wegvagen van dorpen, ook verantwoordelijk was voor het 'veilig stellen' van cultureel erfgoed (wat later nooit meer werd teruggevonden natuurlijk). Monterrossa was gek op 'collectables' en had zijn zinnen gezet op het uitzendmateriaal waar de Guerrilla's radio 'Venceremos' (wij overwinnen) mee maakten. De Guerrilla's kwamen hierachter en lieten via via de hint vallen dat zij hun radio zouden verplaatsen. Monterrossa hoorde dit en ging met grof geschut achter de Guerrilla's aan. Een aantal verloren hierbij hun leven, de overigen hebben de radio achter gelaten en zijn hard weggerend. Monterrossa nam de radio snel mee in zijn helikopter om te gaan showen aan het hele land. De Guerrilla's hadden echter wat TNT in de radio verstopt en toen de helikopter eenmaal de lucht in was, hebben ze de bom tot ontploffing gebracht.

Toen in 1992 eindelijk het vredesverdrag werd ondertekend, is er afgesproken om alles te vergeven en vergeten. Het is nu dus ook niet gek als een vroegere generaal van het leger een potje zit te schaken met een ex-guerrillastrijder.

Dat de Amerikanen een dikke vinger in de pap hadden (hebben), is duidelijk. De officiële munteenheid van El Salvador is de Dollar en bij het tankstation tank je in gallons. De grootste economie hier is het geld wat door familieleden in de V.S. naar El Salvador wordt gestuurd (nummer 2 is drugs). Vandaar ook dat er hier wel een middenklasse is, mensen wel stroom hebben en kinderen kunnen genieten van leerplicht. Het voelt hier ook anders als je rond loopt. Maar vergis je niet, El Salvador behoort nog steeds tot de vijf armste landen van het noordelijk halfrond.

El Salvador is trouwens maar een klein landje. Zelfs Nederland is twee keer zo groot in oppervlakte! Dit komt omdat Centraal Amerika werd veroverd vanaf Mexico en Latijns-Amerika. De troepen kwamen elkaar tegen na het veroveren van Guatemala, Honduras en Nicaragua. Het stukje land wat nog 'over was' werd El Salvador.

We hebben vandaag maar liefst drie landen gehad. Vanmorgen in El Salvador vertrokken om via Honduras naar Nicaragua te rijden. De stempels in mijn paspoort stapelen zich op ;). Er werd gewaarschuwd dat het soms drie uur kan duren voordat je door alle formaliteiten heen bent, maar dat viel allemaal reuze mee. Honduras in, vingerafdrukken achterlaten, Honduras uit, vingerafdrukken achterlaten. Maar toen....Nicaragua in. Alle tassen moesten van de bus af en gecontroleerd worden, alle paspoorten werden gecheckt. Na de check hebben wij alvast van bus gewisseld (in elk land hebben we een nieuwe bus), maar toen konden we nog niet weg. Volgens de reisbegeleidster moesten we wachten op een telefoontje dat we door mochten. De douanier wilde alles weten, hotels werden gebeld en het duurde en duurde. Sommige reisgenoten waren er van overtuigd dat de douanier gewoon geld wilde aftroggelen en daarom ons zo lang mogelijk ophield. Ik ben neutraal, ik ben op vakantie en het duur nou eenmaal zolang als het duurt. Ik ben in ieder geval in Nicaragua! Het aantal Fleskensen in dit land is verdubbeld! Mijn nicht, Babbe, is hier ook en hopelijk zie ik haar aanstaande zaterdag als ik in Granada ben.

Morgenochtend gaan we naar de Somoto kloof, een kloof die pas in de jaren '90 is ontdekt. Daarna rijden we door naar Léon.